» » muzyki » Strona 299

„The Opening” to debiutancka płyta młodego saksofonisty i kompozytora Macieja Kądzieli. Powstała ona przy współpracy znakomitych muzyków Andersa Mogensena, Richarda Andersona oraz Marka Kądzieli. Płyta jest bardzo śmiała, otwarta oraz dojrzała biorąc pod uwagę młody wiek artysty. Maciej w wieku 19 lat zaczął studia w Danii w klasie saksofonu u znakomitego amerykańskiego saksofonisty Marca Bernsteina na Syddansk Musikkonservatorium w Esbjerg na zachodzie Danii. Ukończył tam licencjat po czym zaczął studia magisterskie na wydziale kompozycji na Syddansk Musikkonservatorium w Odense u profesora Ericka Oruma Von Spreckelsena. Nie był to jednak szczyt jego ambicji gdyż zmienił ostatecznie swój kierunek z kompozycji na instrumentalny na prestiżowej uczelni Rhythmic Music Conservatory w stolicy Danii Kopenhadze. Inspiracie dzięki którym powstały utwory wychodziły w dużej mierze z muzyki skandynawskiej, od takich muzyków jak Jakob Bro oraz Niels Lynne Lykkegard, Anders Mogensen, Hans Urlich, Eric Orum Von Spreckelsen. W kompozycje wmieszane również zostały elementy polskiej muzyki folkowej. Na końcu dodając przesterowane brzmienie gitary oraz rockowe brzmienie perkusji utwory nabrały całkiem nowych, wręcz unikatowych kolorów o czym można przekonać się słuchając płyty.Muzycy:Maciej Kądziela - alt saxMarek Kądziela - guitarRichard Anderson - bassAnders Mogensen - drumsAndreas Bottiger - tenor sax (3)


  • Wykonawca Kądziela Maciej
  • Data premiery 2013-08-21
  • Nośnik CD
Więcej

Album jest nagraniem „na żywo” recitalu autorskiego słynnej pary twórców: Janusza Senta i Wojciecha Młynarskiego w warszawskim teatrze „Rampa” w lutym 2001r. Obok wspaniałych i sławnych piosenek z lat 1963-2001 można usłyszeć znakomite komentarze Wojciecha Młynarskiego. Zaprezentowane piosenki dokumentują doskonałe współgranie tekstu i muzyki. Wiele w tych piosenkach żonglerki znaczeniami, kontekstami słów,  frazami wyrazowymi i muzycznymi. Inteligenta i inteligencka zabawa!


  • Wykonawca Młynarski Wojciech , Sent Janusz
  • Data premiery 2017-09-22
  • Nośnik CD
Więcej

Renaud Capuçon rozszerza swoją szeroko zakrojoną dyskografię koncertową o dwa koncerty skrzypcowe Bartóka. Skomponowane w odstępie prawie trzech dekad mocno ze sobą kontrastują, prezentujac bardzo różne emocjonalnie i muzycznie światy. Wybitnemu skrzypkowi towarzyszy London Symphony Orchestra pod dyrekcją François-Xaviera Rotha. Dyskografia koncertowa Renaud Capuçona obejmuje repertuar od J.S. Bacha do kompozytorów współczesnych. Do tej pory jedynie koncerty Berga i Korngolda reprezentowały pierwszą połowę XX w. w dyskografii artysty, lecz wraz z tym wydaniem do tego gatunku muzyki dołączają dwa dzieła Bartóka. Dyrygent, który poprowadził te nagrania – François-Xavier Roth, wskazuje, że "Te dwa utwory dzieli prawie 30 lat i powstały w bardzo różnych okolicznościach. Poza tym, że oba utwory Bartoka są koncertami na skrzypce solo i orkiestrę, nie ma pomiędzy nimi bezpośredniego porównania". Koncert skrzypcowy nr 1 powstał w latach 1907-1908, kiedy Bartók miał zaledwie dwadzieścia kilka lat i jest pełen wylewnej miłości (nieodwzajemnionej) do młodej skrzypaczki Stefi Geyer, której portret zamierzał przedstawić w utworze. Interesowała go również w tym okresie muzyka Debussy’ego i Straussa. Był to początek eksploracji muzyki ludowej, którą badał wraz ze swoim przyjacielem i rodakiem Zoltanem Kodály. Bartók napisał koncert dla Stefi Geyer i na jej prośbę przesłał jej rękopis, ale niestety został on zapomniany i niepublikowany do czasu jego premiery w 1958 r., dwa lata po śmierci Geyer i 13 lat po śmierci Bartóka. "Możemy usłyszeć i poczuć, że pisał ten utwór dla kobiety, w której był namiętnie zakochany", mówi François-Xavier Roth. "Język muzyki jest młodzieńczy, z pięknym prowadzeniem skrzypiec i orkiestry i jest jak dźwięczny instrument. Szczególnie druga część utworu jest wirtuozowska, radosna, pulsująca". Prawie trzy dekady później, w 1936 r., Bartók zaczął komponować drugi koncert skrzypcowy. Jego premiera odbyła się w Amsterdamie w 1939 r. pod dyrekcją Zoltana Székely, dyrygenta Hungarian Quartet i Concertgebouw Orchestra. Pisząc utwór – pochodzący z tego samego okresu co Muzyka na smyczki, perkusję i czelestę oraz Sonata na dwa fortepiany i perkusję – Bartók studiował również partytury ostatnich koncertów skrzypcowych takich kompozytorów jak Berg, Szymanowski i Weill. W następnym roku opuścił rozdartą wojną Europę i wyjechał do USA, gdzie zmarł na białaczkę wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. "Wyraźnie słychać, że "Drugi koncert" jest już utworem bardziej dojrzałego i wyrafinowanego kompozytora” – mówi Roth. "Jest to utwór dłuższy, znacznie bardziej rozwinięty, a faktura orkiestrowa jest bardzo złożona, angażując się w efektowny dialog z solistą; utwór jest pełen kontrastów. Rozpoczyna się od prostej serenady, podczas której skrzypce dominują śpiewnie nad harfą, basem i wiolonczelą, ale w finale orkiestra jest jak potwór, który przeciwstawia się soliście". Capuçon i Roth znają się od lat, ale to nagranie jest pierwszą współpracą z London Symphony Orchestra, której Roth od początku sezonu 2017-2018 jest głównym gościnnym dyrygentem. "Wielkim zaszczytem był dla mnie występ w tym nagraniu" – mówi Roth, Renaud jest obecnie jednym z największych skrzypków, a sesje nagraniowe choć wymagające, były także pełne humoru i radości". Pod koniec 2017 r. Capuçon wykonał Koncert skrzypcowy nr 2 Bartóka w Berlinie. Roth zadyrygował orkiestrą Staatskapelle. Berliner Morgenpost napisał potem: "Capuçon zaprezentował dźwięk, który, choć zakorzeniony w romantyzmie XIX w., był jednocześnie przesycony klasyczną klarownością (...) Orkiestra Staatskapelle brzmiała jasno, czysto i genialnie, nie wnosząc ani odrobiny nadmiaru czy wybujałego romantyzmu do tej interpretacji. Roth znakomicie rozumiał się z solistą i ustalił szybkie tempo. Wyeksponował instrumenty smyczkowe i dęte i spójnie umiejscowił cudowne wariacje Bartóka (w drugiej części) gdzieś pomiędzy austriackim ekspresjonizmem a francuskim neoklasycyzmem. Na równi z Capuçonem, który podtrzymywał swój romantyczny ton, także orkiestra ukazała swoją odrębność. Artyści uzupełniali się nawzajem. Dzięki Rothowi utwór Bartóka nigdy nie brzmiał zbyt romantycznie, a dzięki Capuçonowi – zbyt nowocześnie".


  • Wykonawca Capucon Renaud , London Symphony Orchestra
  • Data premiery 2018-03-23
  • Nośnik CD
Więcej

Le Concert d’Astrée to francuski zespół instrumentalistów i wokalistów, specjalizujący się w wykonaniach muzyki dawnej. Został założony w 2000 z inicjatywy Emmanuelle Haïm, a od 2004 rezyduje w teatrze operowym w Lille, choć koncertuje na całym świecie (m.in. w 2011 roku w Filharmonii Krakowskiej w ramach festiwalu Misteria Paschalia), a za swoje nagrania niejednokrotnie otrzymywał np. nagrodę Victoires de la Musique Classique (w tym za najlepszy zespół roku). W niniejszym albumie prezentujemy wyrafinowane interpretacje muzyki Barokowego kompozytora, Jerzego Fryderyka Haendla. W I połowie XVII wieku Lamenti stały się swoistym rytuałem przejścia dla wszystkich szanujących się kompozytorów. Zgodnie z tradycją kultywowaną przez twórców takich jak: Monteverdi, Cavalli, Strozzi, Landi, Carissimi & Cesti, Haendel stosuje w swoim dziele Arcadian Duets ekspresyjne dialogi pomiędzy głosami, wywołując w słuchaczach równie wielkie poruszenie.


  • Wykonawca Haim Emmanuelle , Le Concert d'Astree
  • Data premiery 2018-01-26
  • Nośnik CD
Więcej

Elvis Aaron Presley (ur. 8 stycznia 1935 r. w Tupelo, zm. 16 sierpnia 1977 r. w Memphis) – amerykański piosenkarz i aktor. Jedna z ważniejszych ikon popkultury XX wieku, znany powszechnie jako Elvis, często nazywany „Królem Rock and Rolla” lub po prostu „Królem”. Urodzony w Tupelo przeprowadził się z rodziną do Memphis gdy miał 13 lat. Jego muzyczna kariera zaczęła się w 1954, gdy rozpoczął współpracę z właścicielem Sun Records, Samem Phillipsem. W listopadzie 1956 zadebiutował w filmie Kochaj mnie czule. W 1958 został powołany do armii, a dwa lata później powrócił do nagrywania.Przez większość lat 60. Elvis grał w filmach i nagrywał do nich ścieżki dźwiękowe. Po siedmioletniej przerwie wrócił do śpiewania na żywo w 1968. W 1973 Elvis wziął udział w Aloha from Hawaii, pierwszym koncercie nadawanym przez satelitę. Po wielu latach nadużywania leków Elvis zmarł w 1977 roku. Sprzedał ponad jeden miliard płyt na całym świecie – to drugi najlepszy wynik w dziejach muzyki (po zespole The Beatles). Został określony przez magazyn Billboard najlepszym artystą lat pięćdziesiątych. Po śmierci został pożegnany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Jimmy'ego Cartera słowami: „Jego muzyka, jego osobowość zmieniły oblicze amerykańskiej kultury. Elvis Presley był symbolem buntowniczego ducha naszego narodu”. W 1986 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.


  • Wykonawca Presley Elvis
  • Data premiery 2014-08-20
  • Nośnik CD
Więcej

Podczas nagrywania płyty Unknown Mortal Orchestra, „Sex & Food”, Ruban Nielson, jego brat Kody Nielson oraz Jacob Portrait znaleźli się w Phu Sa Studios w Hanoi. Zespół nawiązał współpracę z lokalnym artystą Minh Nguyen. Efektem wspólnej pracy jest „IC-01 Hanoi”. Materiał jest połączeniem jazzu, krautrocka oraz muzyki awangardowej. Tracklista: 1. Hanoi 1 2. Hanoi 2 3. Hanoi 3 4. Hanoi 4 5. Hanoi 5 6. Hanoi 6 7. Hanoi 7  


  • Wykonawca Unknown Mortal Orchestra
  • Data premiery 2018-11-16
  • Nośnik Płyta Analogowa
Więcej

Od czasu do czasu, każdy muzyk musi zrobić coś, aby zachować świeżość, jednak James Ford i Jas Shaw z Simian Mobile Disco tym razem zdecydowali się na rozwiązanie ekstremalne. Porzucili wszystkie narzędzia, których używali do tej pory do tworzenia muzyki. Duet nigdy nie próbował naśladować cudzych metod pracy. Tytuł ich poprzedniej płyty Unpatterns mówi wszystko o ich skłonnościach do zamętu i nowych inwencji. Jednak nagrywając album Whorl, zaczęli od budowy całego elektronicznego systemu na nowo, a wszystko, od podstaw, zdecydowali się nagrać na żywo. Przez lata James i Jas uzbierali całą górę niesamowitych vintage`owych syntezatorów i różnych urządzeń do tworzenia muzyki. To dzięki nim Unpatterns brzmiało, tak jak brzmiało. Tym razem odłożyli to wszystko na bok, ograniczając się do dwóch walizek. Żadnych laptopów, żadnych racków ze sprzętem.


  • Wykonawca Simian Mobile Disco
  • Data premiery 2014-09-08
  • Nośnik CD
Więcej

Muzyka na solową viole da gamba cechuje się niespotykanym bogactwem brzmieniowym, wymagającym bardzo uważnego słuchania. John Dornenburg jest jednym z największych wirtuozów tego instrumentu, przedstawiającego na powyższym albumie utwory Johannesa Schencka, którego dzieła podsumowują rozwój niemieckiej i holenderskiej muzyki tego instrumentu około roku 1700.


  • Wykonawca Dornenburg John
  • Data premiery 2015-01-01
  • Nośnik CD
Więcej